| Summary: | Łuszczycowe zmiany paznokciowe występują u około 50% pacjentówz łuszczycą zwyczajną i powyżej 80% osób z łuszczycą stawową. Zmianymogą mieć różnorodny charakter, z czego najczęściej występującymii/lub stwarzającymi największe problemy dla pacjentów są: naparstkowanie,hiperkeratoza podpaznokciowa oraz onycholiza. Mogą oneutrudniać wykonywanie nie tylko czynności dnia codziennego, alenawet pracy zawodowej, a tym samym wpływać wybitnie niekorzystniena jakość życia. Istnieją ponadto dane wskazujące na wyraźnyzwiązek między zmianami paznokciowymi i łuszczycą stawową.Związek ten zaznacza się zwłaszcza przy objęciu procesem zapalnymdystalnych stawów międzypaliczkowych. Nasilone zmiany paznokciowewydają się jednym z głównych czynników ryzyka rozwoju łuszczycystawowej. Stopień zajęcia paznokci określa się najczęściej zapomocą tzw. skali NAPSI, która pozwala na obiektywne porównanieskuteczności poszczególnych terapii. Jest to o tyle istotne, że dotychczasnie ma ujednoliconych metod leczenia przy tej lokalizacji łuszczycy.Wszystkie leki podawane ogólnie, zwłaszcza retinoidy, mogąpowodować poprawę stanu paznokci. Badania kontrolowane nowychpreparatów wskazują na znaczną skuteczność infliksymabu, a obserwacjekliniczne – również adalimumabu. Najczęściej jednak stosuje siępreparaty miejscowe, z których najskuteczniejsze wydają się kortykosteroidy,zwłaszcza w iniekcjach domiejscowych, co może jednakłączyć się z istotnymi działaniami niepożądanymi. Bezpieczniejsze jeststosowanie miejscowych pochodnych witaminy D i witaminy A – kalcypotriolui tazarotenu, ale ich skuteczność zależy w dużej mierze odsposobu aplikacji – pod okluzją czy bez okluzji, czy też w skojarzeniuz miejscowymi kortykosteroidami. Postępowanie u pacjentów z łuszczycąpaznokci nadal pozostaje problemem.
|
|---|
