شهرنشینی کشاورزان و پیامدهای اجتماعی آن در روستا مطالعة موردی: دهستان میربگ جنوبی، شهرستان دلفان

شهرنشین‌شدن کشاورزان و جدایی فضایی- مکانی کشاورزی از سکونت از پدیده‌های امروزین روستاها به‌شمار می‌آید. کشاورزان دیگر فقط در روستاها سکونت ندارند و بسیارند کسانی که ساکن شهرها هستند و در روستاها کشاورزی می‌کنند. پژوهش حاضر به بررسی ابعاد اجتماعی این مسئله پرداخته است. برای این منظور 18 گویه در قالب...

Full description

Bibliographic Details
Main Author: جعفر توکلی
Format: Article
Language:fas
Published: University of Tehran 2015-01-01
Series:Pizhūhish/hā-yi Rūstāyī
Subjects:
Online Access:https://jrur.ut.ac.ir/article_53429_2abe040c8393a690f816797867d741cc.pdf
id doaj-4466d2c674444fda9832cd99a3cb9e78
record_format Article
spelling doaj-4466d2c674444fda9832cd99a3cb9e782020-11-24T23:26:37ZfasUniversity of TehranPizhūhish/hā-yi Rūstāyī2008-73732423-77872015-01-015487589210.22059/jrur.2015.5342953429شهرنشینی کشاورزان و پیامدهای اجتماعی آن در روستا مطالعة موردی: دهستان میربگ جنوبی، شهرستان دلفانجعفر توکلی0استادیار جغرافیا و برنامه‌ریزی روستایی، دانشگاه رازی، کرمانشاهشهرنشین‌شدن کشاورزان و جدایی فضایی- مکانی کشاورزی از سکونت از پدیده‌های امروزین روستاها به‌شمار می‌آید. کشاورزان دیگر فقط در روستاها سکونت ندارند و بسیارند کسانی که ساکن شهرها هستند و در روستاها کشاورزی می‌کنند. پژوهش حاضر به بررسی ابعاد اجتماعی این مسئله پرداخته است. برای این منظور 18 گویه در قالب 5 مؤلفه بررسی شد. جامعة آماری تحقیق، 220 سرپرست خانوار روستایی ساکن 5 روستای دهستان میربگ شهرستان دلفان بود که از این تعداد 80 کشاورز مقیم روستا و 59 کشاورز ساکن شهر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی و ابزار استفاده‌شده پرسشنامه بود. نتایج نشان دادند که پذیرش اجتماعی دو گروه نسبت به یکدیگر تقریباً مطلوب است (میانگین رتبه‌ای: روستا: 54/3؛ شهر: 76/3). الگوپذیری ازنظر کشاورزان ساکن روستا در حد زیاد و ازنظر کشاورزان ساکن شهر نسبتاً زیاد است (میانگین رتبه‌ای: روستا: 06/4؛ شهر: 83/3). رضایت شغلی کشاورزان ساکن روستا نسبتاً زیاد و گروه ساکن شهر نسبتاً کم است (میانگین رتبه‌ای: روستا: 20/3؛ شهر: 13/2). اختلاف و تنش بین دو گروه در حد نسبتاً زیاد ارزیابی شده است (میانگین رتبه‌ای: روستا: 97/3؛ شهر: 94/3). افزون‌بر این بین پذیرش اجتماعی و متغیرهای الگوپذیری و رضایت شغلی رابطة مثبت و معنا‌دار برقرار است. الگو‌پذیری گروه مقیم روستا از کشاورزانی که سابقة شهرنشینی کمتری دارند بیشتر و رضایت شغلی جوان‌ترها و گروه ساکن شهر کمتر از دیگران است. بنابراین یکی از ضرورت‌های برنامه‌ریزی توسعة روستایی، شناخت همه‌جانبة گروه اخیر و چالش‌های فراروی ایشان و ساکنان دائمی روستاهاست.https://jrur.ut.ac.ir/article_53429_2abe040c8393a690f816797867d741cc.pdfروستاگراییسکونت فصلیکشاورزان پاره‌وقتکشاورزان غایبمیربگ جنوبی
collection DOAJ
language fas
format Article
sources DOAJ
author جعفر توکلی
spellingShingle جعفر توکلی
شهرنشینی کشاورزان و پیامدهای اجتماعی آن در روستا مطالعة موردی: دهستان میربگ جنوبی، شهرستان دلفان
Pizhūhish/hā-yi Rūstāyī
روستاگرایی
سکونت فصلی
کشاورزان پاره‌وقت
کشاورزان غایب
میربگ جنوبی
author_facet جعفر توکلی
author_sort جعفر توکلی
title شهرنشینی کشاورزان و پیامدهای اجتماعی آن در روستا مطالعة موردی: دهستان میربگ جنوبی، شهرستان دلفان
title_short شهرنشینی کشاورزان و پیامدهای اجتماعی آن در روستا مطالعة موردی: دهستان میربگ جنوبی، شهرستان دلفان
title_full شهرنشینی کشاورزان و پیامدهای اجتماعی آن در روستا مطالعة موردی: دهستان میربگ جنوبی، شهرستان دلفان
title_fullStr شهرنشینی کشاورزان و پیامدهای اجتماعی آن در روستا مطالعة موردی: دهستان میربگ جنوبی، شهرستان دلفان
title_full_unstemmed شهرنشینی کشاورزان و پیامدهای اجتماعی آن در روستا مطالعة موردی: دهستان میربگ جنوبی، شهرستان دلفان
title_sort شهرنشینی کشاورزان و پیامدهای اجتماعی آن در روستا مطالعة موردی: دهستان میربگ جنوبی، شهرستان دلفان
publisher University of Tehran
series Pizhūhish/hā-yi Rūstāyī
issn 2008-7373
2423-7787
publishDate 2015-01-01
description شهرنشین‌شدن کشاورزان و جدایی فضایی- مکانی کشاورزی از سکونت از پدیده‌های امروزین روستاها به‌شمار می‌آید. کشاورزان دیگر فقط در روستاها سکونت ندارند و بسیارند کسانی که ساکن شهرها هستند و در روستاها کشاورزی می‌کنند. پژوهش حاضر به بررسی ابعاد اجتماعی این مسئله پرداخته است. برای این منظور 18 گویه در قالب 5 مؤلفه بررسی شد. جامعة آماری تحقیق، 220 سرپرست خانوار روستایی ساکن 5 روستای دهستان میربگ شهرستان دلفان بود که از این تعداد 80 کشاورز مقیم روستا و 59 کشاورز ساکن شهر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی و ابزار استفاده‌شده پرسشنامه بود. نتایج نشان دادند که پذیرش اجتماعی دو گروه نسبت به یکدیگر تقریباً مطلوب است (میانگین رتبه‌ای: روستا: 54/3؛ شهر: 76/3). الگوپذیری ازنظر کشاورزان ساکن روستا در حد زیاد و ازنظر کشاورزان ساکن شهر نسبتاً زیاد است (میانگین رتبه‌ای: روستا: 06/4؛ شهر: 83/3). رضایت شغلی کشاورزان ساکن روستا نسبتاً زیاد و گروه ساکن شهر نسبتاً کم است (میانگین رتبه‌ای: روستا: 20/3؛ شهر: 13/2). اختلاف و تنش بین دو گروه در حد نسبتاً زیاد ارزیابی شده است (میانگین رتبه‌ای: روستا: 97/3؛ شهر: 94/3). افزون‌بر این بین پذیرش اجتماعی و متغیرهای الگوپذیری و رضایت شغلی رابطة مثبت و معنا‌دار برقرار است. الگو‌پذیری گروه مقیم روستا از کشاورزانی که سابقة شهرنشینی کمتری دارند بیشتر و رضایت شغلی جوان‌ترها و گروه ساکن شهر کمتر از دیگران است. بنابراین یکی از ضرورت‌های برنامه‌ریزی توسعة روستایی، شناخت همه‌جانبة گروه اخیر و چالش‌های فراروی ایشان و ساکنان دائمی روستاهاست.
topic روستاگرایی
سکونت فصلی
کشاورزان پاره‌وقت
کشاورزان غایب
میربگ جنوبی
url https://jrur.ut.ac.ir/article_53429_2abe040c8393a690f816797867d741cc.pdf
work_keys_str_mv AT jʿfrtwḵly sẖhrnsẖynyḵsẖạwrzạnwpyạmdhạyạjtmạʿyậndrrwstạmṭạlʿẗmwrdydhstạnmyrbgjnwbysẖhrstạndlfạn
_version_ 1725554240737247232