بررسی تأثیر کودهای اوره، سولفات‌آهن و ورمی‌کمپوست بر خصوصیات رویشی و عملکرد آفتابگردان (Helianthus annuus L.) در شهرستان درگز

• Main Authors: مهدیه زمردی, شاهین شاهسونی, مهدی برادران فیروزآبادی, علی اصغر نادری
• Format: Article
• Language: fas
• Published: Ferdowsi University of Mashhad 2014-12-01
• Series: بوم شناسی کشاورزی
• Subjects: کود آلی; نیتروژن; آهن; گیاه دانه روغنی
• Online Access: https://agry.um.ac.ir/article_34817_62d6318d05668cfe823d4b67612f10bc.pdf
• ISSN: 2008-7713; 2423-4281

به منظور بررسی اثر کود ورمی‌کمپوست و کودهای اوره و سولفات‌ آهن بر خصوصیات رویشی و عملکرد دانه آفتابگردان (Helianthus annuus L.) آزمایشی در شهرستان درگز واقع در استان خراسان رضوی در سال 1391 اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه فاکتور و سه تکرار انجام شد. در این آزمایش سه سطح کود اوره (50،150 و 250 کیلوگرم در هکتار) به‌ عنوان فاکتور اول و دو سطح ورمی‌کمپوست (مصرف 7 تن بر هکتار و عدم مصرف) به‌ عنوان فاکتور دوم و دو سطح سولفات‌آهن (مصرف 80کیلوگرم در هکتار و عدم مصرف) به‌ عنوان فاکتور سوم در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که اثر ترکیب تیماری اوره × ورمی‌کمپوست بر ارتفاع ساقه، قطر طبق، وزن خشک ساقه و عملکرد در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار شد. ترکیب 250کیلوگرم در هکتار نیتروژن × ورمی‌کمپوست × سولفات‌ آهن سبب افزایش ارتفاع ساقه، قطر طبق، وزن خشک دمبرگ و ساقه گردید. ترکیب تیماری ورمی‌کمپوست × سولفات‌آهن بر وزن خشک برگ، دمبرگ، ساقه و طبق بسیار معنی‌دار (p≤0.01) بود. کاربرد ترکیب تیماری ورمی‌کمپوست × سولفات ‌آهن بیشترین میزان قطر ساقه، وزن خشک برگ را به همراه داشت. بیشترین عملکرد به مصرف 250کیلوگرم در هکتار نیتروژن× ورمی‌کمپوست تعلق داشت. کاربرد سولفات‌آهن به همراه مقادیر مختلف کود اوره موجب کاهش عملکرد شد. کمترین میزان عملکرد مربوط به ترکیب تیماری 250کیلوگرم در هکتار نیتروژن × سولفات ‌آهن بود. بنابراین چنین به نظر می‌رسد که کاربرد تلفیقی کودآلی ورمی‌کمپوست و کودهای شیمیایی اوره و سولفات‌آهن در منطقه درگز می‌تواند در بهبود خصوصیات رویشی و عملکرد دانه آفتابگردان مؤثر باشد.