روند تغییرات زمانی ردپای اکولوژیکی غذا در ایران و ارزیابی سناریوهای آینده

در این پژوهش روند تغییرات ردپای اکولوژیکی غذا و کل، ظرفیت زیستی و کمبود اکولوژیکی ایران در فاصله سال‌های 1392-1370 شمسی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و بر اساس روند‌های بدست آمده مقدار این شاخص­ها برای سال 1404 شمسی پیش‌بینی شد. نتایج نشان داد که ردپای کل و ردپای غذای کشور در طی دوره مطالعه به ترتیب...

Full description

Bibliographic Details
Main Authors: مهدی نصیری محلاتی, علیرضا کوچکی, سرور خرم دل
Format: Article
Language:fas
Published: Ferdowsi University of Mashhad 2018-04-01
Series:بوم شناسی کشاورزی
Subjects:
Online Access:https://agry.um.ac.ir/article_36694_59d5f58e64de0ce6f6459b512ba687f4.pdf
id doaj-7712ca7d5e3f4150943ebb44ac3bfc33
record_format Article
spelling doaj-7712ca7d5e3f4150943ebb44ac3bfc332021-04-07T04:44:57ZfasFerdowsi University of Mashhadبوم شناسی کشاورزی2008-77132423-42812018-04-011041035105010.22067/jag.v10i4.4052536694روند تغییرات زمانی ردپای اکولوژیکی غذا در ایران و ارزیابی سناریوهای آیندهمهدی نصیری محلاتی0علیرضا کوچکی1سرور خرم دل2دانشگاه فردوسی مشهددانشگاه فردوسی مشهددانشگاه فردوسی مشهددر این پژوهش روند تغییرات ردپای اکولوژیکی غذا و کل، ظرفیت زیستی و کمبود اکولوژیکی ایران در فاصله سال‌های 1392-1370 شمسی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و بر اساس روند‌های بدست آمده مقدار این شاخص­ها برای سال 1404 شمسی پیش‌بینی شد. نتایج نشان داد که ردپای کل و ردپای غذای کشور در طی دوره مطالعه به ترتیب به میزان 3/3 و 9/2 درصد در سال افزایش یافته و با تداوم این روند تا سال 1404 شمسی به­ترتیب به 34/3 و 05/1 هکتار جهانی به ازاء هر نفر خواهند رسید. ظرفیت زیستی کشور در سال 1392 معادل 82/0 هکتار جهانی به ازاء هر نفر بدست آمد که کمتر از ظرفیت زیستی جهان (8/1 هکتار جهانی بر نفر) و میانگین خاورمیانه و آسیای مرکزی (92/0 هکتار جهانی بر نفر) می‌باشد. از کل ظرفیت زیستی کشور 47% مربوط به اراضی زراعی و 30 درصد مربوط به جنگل‌ها و مراتع می­باشد. تغییرات زمانی ظرفیت زیستی کشور روندی افزایشی با شیبی اندک دارد و پیش‌بینی می‌شود که تا سال 1404 شمسی به 85/0 هکتار جهانی به ازاء هر نفر برسد. کمبود اکولوژیکی کشور (تفاضل ردپای اکولوژیکی از ظرفیت زیستی) که در سال 1370 معادل 7/0 هکتار جهانی به ازاء هر نفر بوده با رشد سالانه 9/5 درصدی در سال 1392 شمسی به 9/1 هکتار جهانی رسید و پیش‌بینی می‌شود که تا سال 1404 شمسی به 5/2 هکتار جهانی به ازاء هر نفر افزایش یابد. تعادل بین میزان مصرف و تولید مواد غذایی و ردپای غذای کشور در سال 1404 شمسی بر اساس چهار سناریو مبتنی بر مقادیر مختلف مصرف فرآورده‌های دامی (گوشت و لبنیات) مورد ارزیابی قرار گرفت. در تمامی سناریوها با افزایش مصرف فرآورده‌های دامی عدم تعادل بین تولید و مصرف شدیدتر شد و در نتیجه شاخص خودکفایی غذایی کشور کاهش و ردپای غذا افزایش یافت. نتایج نشان داد که افزایش کارآیی مصرف منابع (آب و نیتروژن) به میزان 20% نسبت به مقدار فعلی باعث بهبود شاخص خود کفایی شده و ردپای اکولوژیکی غذا را در کلیه سناریوهای آینده به میزان قابل توجهی کاهش خواهد داد.https://agry.um.ac.ir/article_36694_59d5f58e64de0ce6f6459b512ba687f4.pdfخودکفایی غذاییضریب جینیظرفیت زیستیکمبود اکولوژیکی
collection DOAJ
language fas
format Article
sources DOAJ
author مهدی نصیری محلاتی
علیرضا کوچکی
سرور خرم دل
spellingShingle مهدی نصیری محلاتی
علیرضا کوچکی
سرور خرم دل
روند تغییرات زمانی ردپای اکولوژیکی غذا در ایران و ارزیابی سناریوهای آینده
بوم شناسی کشاورزی
خودکفایی غذایی
ضریب جینی
ظرفیت زیستی
کمبود اکولوژیکی
author_facet مهدی نصیری محلاتی
علیرضا کوچکی
سرور خرم دل
author_sort مهدی نصیری محلاتی
title روند تغییرات زمانی ردپای اکولوژیکی غذا در ایران و ارزیابی سناریوهای آینده
title_short روند تغییرات زمانی ردپای اکولوژیکی غذا در ایران و ارزیابی سناریوهای آینده
title_full روند تغییرات زمانی ردپای اکولوژیکی غذا در ایران و ارزیابی سناریوهای آینده
title_fullStr روند تغییرات زمانی ردپای اکولوژیکی غذا در ایران و ارزیابی سناریوهای آینده
title_full_unstemmed روند تغییرات زمانی ردپای اکولوژیکی غذا در ایران و ارزیابی سناریوهای آینده
title_sort روند تغییرات زمانی ردپای اکولوژیکی غذا در ایران و ارزیابی سناریوهای آینده
publisher Ferdowsi University of Mashhad
series بوم شناسی کشاورزی
issn 2008-7713
2423-4281
publishDate 2018-04-01
description در این پژوهش روند تغییرات ردپای اکولوژیکی غذا و کل، ظرفیت زیستی و کمبود اکولوژیکی ایران در فاصله سال‌های 1392-1370 شمسی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و بر اساس روند‌های بدست آمده مقدار این شاخص­ها برای سال 1404 شمسی پیش‌بینی شد. نتایج نشان داد که ردپای کل و ردپای غذای کشور در طی دوره مطالعه به ترتیب به میزان 3/3 و 9/2 درصد در سال افزایش یافته و با تداوم این روند تا سال 1404 شمسی به­ترتیب به 34/3 و 05/1 هکتار جهانی به ازاء هر نفر خواهند رسید. ظرفیت زیستی کشور در سال 1392 معادل 82/0 هکتار جهانی به ازاء هر نفر بدست آمد که کمتر از ظرفیت زیستی جهان (8/1 هکتار جهانی بر نفر) و میانگین خاورمیانه و آسیای مرکزی (92/0 هکتار جهانی بر نفر) می‌باشد. از کل ظرفیت زیستی کشور 47% مربوط به اراضی زراعی و 30 درصد مربوط به جنگل‌ها و مراتع می­باشد. تغییرات زمانی ظرفیت زیستی کشور روندی افزایشی با شیبی اندک دارد و پیش‌بینی می‌شود که تا سال 1404 شمسی به 85/0 هکتار جهانی به ازاء هر نفر برسد. کمبود اکولوژیکی کشور (تفاضل ردپای اکولوژیکی از ظرفیت زیستی) که در سال 1370 معادل 7/0 هکتار جهانی به ازاء هر نفر بوده با رشد سالانه 9/5 درصدی در سال 1392 شمسی به 9/1 هکتار جهانی رسید و پیش‌بینی می‌شود که تا سال 1404 شمسی به 5/2 هکتار جهانی به ازاء هر نفر افزایش یابد. تعادل بین میزان مصرف و تولید مواد غذایی و ردپای غذای کشور در سال 1404 شمسی بر اساس چهار سناریو مبتنی بر مقادیر مختلف مصرف فرآورده‌های دامی (گوشت و لبنیات) مورد ارزیابی قرار گرفت. در تمامی سناریوها با افزایش مصرف فرآورده‌های دامی عدم تعادل بین تولید و مصرف شدیدتر شد و در نتیجه شاخص خودکفایی غذایی کشور کاهش و ردپای غذا افزایش یافت. نتایج نشان داد که افزایش کارآیی مصرف منابع (آب و نیتروژن) به میزان 20% نسبت به مقدار فعلی باعث بهبود شاخص خود کفایی شده و ردپای اکولوژیکی غذا را در کلیه سناریوهای آینده به میزان قابل توجهی کاهش خواهد داد.
topic خودکفایی غذایی
ضریب جینی
ظرفیت زیستی
کمبود اکولوژیکی
url https://agry.um.ac.ir/article_36694_59d5f58e64de0ce6f6459b512ba687f4.pdf
work_keys_str_mv AT mhdynṣyrymḥlạty rwndtgẖyyrạtzmạnyrdpạyạḵwlwzẖyḵygẖdẖạdrạyrạnwạrzyạbysnạrywhạyậyndh
AT ʿlyrḍạḵwcẖḵy rwndtgẖyyrạtzmạnyrdpạyạḵwlwzẖyḵygẖdẖạdrạyrạnwạrzyạbysnạrywhạyậyndh
AT srwrkẖrmdl rwndtgẖyyrạtzmạnyrdpạyạḵwlwzẖyḵygẖdẖạdrạyrạnwạrzyạbysnạrywhạyậyndh
_version_ 1721536554242932736