مقایسه الکترومایوگرافی عضلات ساق پا و زمان رسیدن به ثبات طی حرکت فرود در افراد با و بدون بی ثباتی مزمن مچ پا

<strong>مقدمه و اهداف</strong><br /> امروزه پیچ­ خوردگی­ های مچ پا از شایعترین آسیب­های مراجعه­شده به مراکز اورژانسی محسوب می­شود. افراد مبتلا نقص پایدار در ثبات پوسچر دارند. هدف از انجام تحقیق حاضر، مقایسه زمان رسیدن به ثبات و فعالیت عضلات مچ پا طی حرکت فرود در افراد دارای بی­ثبات...

Full description

Bibliographic Details
Main Authors: میثم ایرانپور, زاهد منتشلو, علی شمسی ماجلان
Format: Article
Language:fas
Published: Shahid Beheshti University of Medical Sciences 2019-12-01
Series:Ṭibb-i Tavānbakhshī
Subjects:
Online Access:http://medrehab.sbmu.ac.ir/article_1100707_80de966ab1be30a0970d5760e4ecdaa9.pdf
Description
Summary:<strong>مقدمه و اهداف</strong><br /> امروزه پیچ­ خوردگی­ های مچ پا از شایعترین آسیب­های مراجعه­شده به مراکز اورژانسی محسوب می­شود. افراد مبتلا نقص پایدار در ثبات پوسچر دارند. هدف از انجام تحقیق حاضر، مقایسه زمان رسیدن به ثبات و فعالیت عضلات مچ پا طی حرکت فرود در افراد دارای بی­ثباتی عملکردی مچ پا و سالم بود.<br /> <strong>م</strong><strong>واد و روش­ ها</strong><br /> در تحقیق توصیفی حاضر از دانشجویان شهر کرج، 15 نفر دارای بی­ثباتی مچ پا و 15 نفر سالم به صورت هدفمند و در دسترس به عنوان آزمودنی شرکت کردند. از صفحه نیرو و الکترومایوگرافی سطحی برای به دست آوردن زمان رسیدن به پایداری و فعالیت عضلات گاستروکنمیوس داخلی، سولئوس، تیبیالیس آنتریور و پرنئوس لانگس استفاده شد. برای مقایسه دو گروه از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره استفاده شد.<br /> <strong>یافته ­ها</strong><br /> یافته­ها نشان داد تفاوت معناداری در زمان رسیدن به ثبات در راستای قدامی-خلفی طی حرکت فرود بین افراد گروه تجربی و گروه کنترل وجود دارد (001/0=P) و این تفاوت نیز در راستای داخلی-خارجی معنادار بود (000/0=P). همچنین نتایج آماری مربوط به مقایسه فعالیت الکتریکی عضلات منتخب نشان داد بین گروه تجربی و کنترل طی حرکت فرود در عضله گاستروکنمیوس داخلی تفاوت معنادار وجود ندارد، اما در عضلات سولئوس، عضلات تیبیالیس آنتریور و پرنئوس لانگس تفاوت معناداری وجود دارد.<br /> <strong>نتیجه­ گیری</strong><br /> به نظر می‌رسد با توجه به نتایج به ­دست ­آمده بی­ثباتی مچ پا باعث کاهش ثبات و تغییر فعالیت عضلات سولئوس، عضلات تیبیالیس آنتریور و پرنئوس لانگس می­شود. کاهش زمان رسیدن به ثبات و عملکرد ناکارآمد عضلات در گروه مبتلا، ما را به توانبخشی مفصل با تمرینات حس عمقی و تمرکز بر عضلات سولئوس، پرنئوس لانگس و تیبیالیس آنتریور در این افراد رهنمود می­سازد.
ISSN:2251-8401
2252-0414