Miejsca węzłowe w systemie zieleni, jako zagadnienie integracji przestrzeni miejskiej

• Main Author: Kinga Zinowiec-Cieplik
• Format: Article
• Language: English
• Published: Lublin University of Technology 2018-12-01
• Series: Budownictwo i Architektura
• Subjects: miejsca węzłowe; system przyrodniczy miasta; integracja przestrzeni miejskiej
• Online Access: https://ph.pollub.pl/index.php/bia/article/view/372
• ISSN: 1899-0665; 2544-3275

System zieleni miejskiej, znacząca część krajobrazu zurbanizowanego, rozumiany jako System Przyrodniczy Miasta (SPM) oznaczający zgodnie z definicją "obszary o specyficznych cechach, zidentyfikowanych i wyznaczonych z zastosowaniem zasad ekologii i ekologii krajobrazu, których głównym zadaniem jest regulowanie funkcjonowania środowiska przyrodniczego w mieście" (Szulczewska B., Kaliszuk E. 2005 [1]) przybiera pierwszoplanową rolę w kontekście budowania zrównoważonego i trwałego miejskiego środowiska życia. Podobnie jak w ogólnie przyjętej teorii kompozycji urbanistycznej (Lynch. K. 1960 [5], Wejchert K. 1974 [9]) strukturę SPM krystalizują elementy węzłowe istotne, w tym ujęciu, ze względu na "znaczenie klimatyczne, hydrologiczne i/lub biologiczne" (Szulczewska B., Kaliszuk E.2005 [1]). Rozpatrując zagadnienia kompozycji miasta i jego krajobrazu jako skomplikowanego systemu wielu warstw: m.in. komunikacji, zabudowy, infrastruktury i zieleni trzeba podkreślić znaczącą rolę ich przenikania, która dopełnia istotę funkcjonowania bardzo dynamicznego i zmiennego organizmu. Zmiany w jednej z warstw powodują zakłócenia w pozostałych. Dlatego ważne stają się relacje wiążące poszczególne warstwy, a ich nagromadzenie i dynamika będą decydowały czy powstanie ostatecznie miejsce węzłowe. Struktura zieleni jest zbyt delikatna względem brutalności układów komunikacyjnych i nierzadko zabudowy. A jednak, w świetle współczesnych potrzeb budowania zdrowego, przyjaznego środowiska życia oraz kreatywnego otwartego na zmiany podejścia projektowego (Prominski M.2005 [26]), w systemie przyrodniczym tkwi integracyjny potencjał przestrzeni miejskiej.