سیاست صلحطلبی شاه‌عباس یکم نسبت به دولت عثمانی (با استناد به مکتوبات و معاهدات)
در بررسی مناسبات صفویه و عثمانی، معمولاً بر ماهیت ستیزهجویانۀ آن تأکید شده است. با وجود تنشهای مستمر بین دو دولت که از پشتوانه های ایدئولوژیک نیز برخوردار بود، صفویان به دلایل مذهبی، سیاسی و اقتصادی و ضرورت های عینی و عقلانی، از همان آغاز در سیاست خارجی خویش نسبت به دولت عثمانی، به رابطۀ تعا...
| Main Authors: | , , |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | fas |
| Published: |
Alzahra University
2020-04-01
|
| Series: | تاریخ اسلام و ایران |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://hii.alzahra.ac.ir/article_4577_a478b8615c1a5d941a86308de7c4cc4b.pdf |
| Summary: | در بررسی مناسبات صفویه و عثمانی، معمولاً بر ماهیت ستیزهجویانۀ آن تأکید شده است. با وجود تنشهای مستمر بین دو دولت که از پشتوانه های ایدئولوژیک نیز برخوردار بود، صفویان به دلایل مذهبی، سیاسی و اقتصادی و ضرورت های عینی و عقلانی، از همان آغاز در سیاست خارجی خویش نسبت به دولت عثمانی، به رابطۀ تعاملی و همگرایی مبتنی بر صلح و صلاح میاندیشیدند. از این رو، یکی از جنبه های مهم روابط صفویه و عثمانی در کنار حالت دشمنی و ستیزه جویانه، روابط مسالمت آمیز بود که از آن به صلحطلبی یا صلحدوستی تعبیر میشود. این سیاست در مکتوبات ارسالی شاه عباس یکم (حک: 995-1038ق/ 1587-1629م) به سلاطین عثمانی و معاهدات منعقده بین دو کشور در این دوره، به خوبی نمایان است. در این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی، سیاست صلحطلبی شاه عباس یکم در برابر دولت عثمانی با تکیه بر متن مکاتبات و معاهدات سیاسی دو طرف مورد بررسی قرار گرفته است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که راهبرد اصلی سیاست خارجی شاه عباس در برابر حکومت عثمانی، اصل صلح و همزیستی مسالمت‌آمیز و پایبندی به قراردادها و پیمان‌های منعقده با آن دولت بوده است. این سیاست متأثر از آموز ههای دینی و واقع یتهای عینی بود که میتوانست بر موجودیت و بقای دولت صفوی تأثیرگذار باشد. |
|---|---|
| ISSN: | 2008-885X 2538-3493 |