| Summary: | In deze bijdrage wordt nagegaan in hoeverre de drie veranderkundige modellen van Donkers adequaat zijn als het gaat om de positionering van sociale interventies die zijn geïnspireerd door het geloof. Aan de hand van het werk van de Brothers of the Christians Schools in Manhattan, betoogt de auteur dat het sociaal-technologische model, het persoongeoriënteerde model en het maatschappijkritische model ontoereikend zijn om dit soort werk te plaatsen.
In geen van deze modellen wordt namelijk plaats ingeruimd voor een ervaringshorizon die verder reikt dan de persoon in relatie tot de maatschappij. Terwijl voor een gelovige een horizon van de eeuwigheid of het concept van God een belangrijke rol vervult in de motivatie, het doel en het begrip van een sociale interventie. Via gebed wordt God betrokken in de relatie tussen werker en cliënt en in het veranderingsproces. De auteur stelt daarom een vierde, op het geloof gebaseerd model voor dat, zo hoopt hij, een goed interpretatiekader kan vormen voor vanuit religieuze achtergrond ingezette sociale interventies. Op die manier kan wellicht meer inzicht worden verkregen in hoe en waarom het geloof werkzaam is in de inzet voor sociale veranderingen, niet alleen het christelijk geloof, waar zijn casus betrekking op heeft, maar mogelijk ook andere religies.
|
|---|
