Metoda EEG-biofeedback w terapii pacjentów z rozpoznaniem ADHD – przegląd badań
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (attention-deficit/hyperactivity disorder, ADHD) to przewlekłe zaburzenie polietiologiczne, najczęściej rozpoznawane w okresie dzieciństwa, ale występujące również w życiu dorosłym. Diagnostyka ADHD jest złożona – opiera się na wywiadzie i ob...
Main Authors: | , , , , |
---|---|
Format: | Article |
Language: | English |
Published: |
Medical Communications Sp. z o.o.
2014-03-01
|
Series: | Pediatria i Medycyna Rodzinna |
Subjects: | |
Online Access: | http://www.pimr.pl/index.php/wydawnictwa/2014-vol-10-no-1/metoda-eeg-biofeedback-w-terapii-pacjentow-z-rozpoznaniem-adhd-przeglad-badan?aid=668 |
Summary: | Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (attention-deficit/hyperactivity disorder, ADHD) to
przewlekłe zaburzenie polietiologiczne, najczęściej rozpoznawane w okresie dzieciństwa, ale występujące również
w życiu dorosłym. Diagnostyka ADHD jest złożona – opiera się na wywiadzie i obserwacjach pochodzących
z różnych źródeł. U pacjentów z zespołem nadpobudliwości częściej współwystępują zachowania antyspołeczne,
uzależnienie od alkoholu i narkotyków oraz depresja, a także wzrasta ryzyko samobójstwa. Leczenie ADHD
wymaga kompleksowego podejścia, które polega na stosowaniu psychoedukacji, terapii behawioralnej
i farmakoterapii. Standardowe leczenie farmakologiczne oraz terapia psychologiczna są często niewystarczające.
Leki stwarzają niebezpieczeństwo wystąpienia objawów niepożądanych, ponadto ich stosowanie jest limitowane
z uwagi na ograniczenia refundacyjne. Do najpoważniejszych działań ubocznych należy zaliczyć możliwość
uzależnienia się od środków psychostymulujących, hamowanie wzrostu, bezsenność, brak apetytu, dysforię, objawy
cholinolityczne i pozapiramidowe. W badaniach dzieci z ADHD wykazano charakterystyczne nieprawidłowe formy
zapisu elektroencefalograficznego w określonych lokalizacjach w mózgu. Jedną z niestandardowych metod leczenia
zespołu nadpobudliwości, wykazującą podobieństwo do terapii behawioralnej, jest EEG-biofeedback. Jego istotą
jest modelowanie zachowania poprzez wpływ na czynność bioelektryczną mózgu. W porównaniu z farmakoterapią
jest to metoda relatywnie tania (nawet jeśli koszty terapii nie są refundowane), nieobciążająca pacjenta i bezpieczna.
Nie ma jednak dobrze udokumentowanych badań jej skuteczności w ADHD, dlatego w dokonanym przeglądzie
publikacji szczególną uwagę zwrócono na wybór zastosowanej metodologii, krytycznie odnosząc się do wyników,
które nie pochodzą z badań kontrolowanych. |
---|---|
ISSN: | 1734-1531 2451-0742 |