استفاده از سطوح مختلف دانه سویای حرارت داده شده بر عملکرد جوجه‌های گوشتی

• Main Authors: حشمت سپهری مقدم, حسن نصیری مقدم, محسن دانش مسگران
• Format: Article
• Language: fas
• Published: Ferdowsi University of Mashhad 2009-06-01
• Series: پژوهشهای علوم دامی ایران
• Subjects: دانه سویا; عملکرد; ترکیب لاشه; جوجه گوشتی
• Online Access: https://ijasr.um.ac.ir/article_27919_b576319e09674bb14f3522b250ddcc61.pdf
• ISSN: 2008-3106; 2423-4001

به منظور بررسی عملکرد و صفات لاشه در جوجه خروس‌های تغذیه شده با جیره‌های حاوی دانه سویای خام، برشته شده و اتوکلاو شده، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 7 جیره غذایی در 7 تکرار و مجموعاًٌ با 245 قطعه جوجه خروس سویه راس انجام شد. برای تعیین کیفیت پروتئین کنجاله سویا، دانه سویای خام، سویای عمل‌آوری شده در اتوکلاو (در دمای 121 درجه سانتیگراد و زمان 20 دقیقه) و دانه سویای برشته شده (در دمای 130 درجه سانتیگراد و زمان 10 دقیقه) از روش‌های تعیین حلالیت پروتئین در هیدروکسید پتاسیم و شاخص تفرق پروتئین استفاده شد. در طی هفته اول پرورش، همه جوجه‌ها از یک جیره غذایی تغذیه شدند و از ابتدای هفته دوم، هر گروه، یکی از جیره‌های حاوی صفر،10و20 درصد دانه سویا به صورت خام، برشته شده،حرارت دیده در اتوکلاو و کنجاله سویا دریافت کردند.جیره‌ها بر اساس جداول(1994)NRC و همگیٌ با انرژی و پروتئین خام یکسان تنظیم شدند . بین حلالیت پروتئین و شاخص تفرق پروتئین در دانه سویای برشته شده، اتوکلاو شده و کنجاله سویا اختلاف معنی داری وجود نداشت اما بین حلالیت پروتئین و شاخص تفرق پروتئین در این نمونه‌ها در مقایسه با دانه سویای خام اختلاف معنی داری مشاهده شد (05/0 < p). به‌طوری‌که حلالیت پروتئین از 98 درصد در دانه سویای خام به 78 درصد در دانه سویای فرآوری شده و کنجاله سویا کاهش یافت و شاخص تفرق پروتئین از 80 درصد در دانه سویای خام به 53 درصد در دانه سویای فرآوری شده و 54 درصد در کنجاله سویا کاهش یافت . افزایش سطح دانه سویای عمل‌آوری شده در جیره‌های مصرفی، به طور معنی داری باعث افزایش رشد،کاهش مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی شد (05/0< p). مصرف جیره حاوی 20 درصد دانه سویای عمل‌آوری شده نسبت به جیره حاوی 10 درصد دانه سویای عمل‌آوری شده و جیره شاهد ( جیره حاوی کنجاله سویا ) عملکرد مطلوب‌تری داشت. مصرف دانه سویای خام نسبت به دانه سویای عمل‌آوری شده، به‌طور معنی‌داری باعث کاهش رشد شد (05/0 < p). اختلاف معنی داری در درصد چربی حفره شکمی و درصد پانکراس در پرندگان تغذیه شده با تیمارهای حاوی دانه سویای عمل‌آوری شده و تیمار شاهد وجود نداشت . اما بین این مقادیر با درصد چربی حفره شکمی و درصد وزنی پانکراس در تیمارهای حاوی دانه سویای خام با جیره‌های حاوی دانه سویای عمل‌آوری شده و شاهد، اختلاف معنی داری وجود داشت (05/0< p).