بررسی تاثیر پخت های مکرر پرسلن بر مقاومت به کروژن و خصوصیات سطحی آلیاژهای بیس متال

• Main Authors: نفیسه اسدزاده عقدایی, فوژان قربانیان فرد, دلارام قائمی
• Format: Article
• Language: fas
• Published: Mashhad University of Medical Sciences 2019-09-01
• Series: Journal of Mashhad Dental School
• Subjects: پخت پرسلن; آلیاژ نیکل-کروم; یون برلیوم; مقاومت به کروژن
• Online Access: http://jmds.mums.ac.ir/article_13841_e29640b18d8c5bccd398d79209b77091.pdf
• ISSN: 1560-9286; 2008-2347

<strong>مقدمه:</strong><strong> با توجه به استفاده از آلیاژ نیکل-کروم در رستوریشن های </strong><strong>PFM (Porcelain Fused to Metal)</strong><strong>  و نیاز به دمای بالا </strong><strong>جهت</strong><strong> پخت پرسلن، محتمل است ریزساختار آلیاژ، مقاومت به کروژن و میزان آزادسازی یون ها تغییر</strong><strong>کند.</strong><strong>هدف این مطالعه تعیین تاثیر پخت های مکرر پرسلن بر مقاومت به کروژن و خصوصیات سطحی دو نوع آلیاژ نیکل-کروم بود.</strong><br /> <strong>مواد و روش ها:</strong><strong> از </strong><strong>هریک از </strong><strong>آلیاژهای نیکل-کروم فاقد برلیوم (</strong><strong>Dam Cast</strong><strong>) و حاوی برلیوم (</strong><strong>Super Cast</strong><strong>)</strong><strong> 24عدد </strong><strong>دیسک تهیه و براساس دفعات پخت پرسلن به چهار زیرگروه اول (بدون پخت)، دوم (چهار پخت) ، سوم (چهار پخت و یک پخت اصلاحی) و چهارم (چهار پخت و دو پخت اصلاحی) تقسیم شد. با دستگاه پتانسیواستات الکتروشیمیایی، مقاومت به کروژن اندازه گیری شد. نمونه ها 30 روز در بزاق مصنوعی </strong><strong>فوزایاما </strong><strong>با </strong><strong>pH 5</strong><strong> و دمای</strong><strong>°</strong><strong>C</strong><strong> 37 قرار گرفتند و با روش </strong><strong>ICP-AES</strong><strong> آزادسازی یونها اندازه گیری شد. بررسی سطح با میکروسکوپ نوری متالورژیک و الکترونی روبشی انجام گردید.آنالیز داده ها در نرم افزار </strong><strong>SPSS</strong><strong> با سطح معناداری 05/0 صورت گرفت.</strong><br /> <strong>یافته ها:</strong><strong> امپدانس دو آلیاژ با افزایش تعداد پخت ها به صورت معناداری کاهش یافت. پخت های اصلاحی(زیرگروه سوم و چهارم) باعث کاهش معناداری در امپدانس و مقاومت به کروژن در آلیاژ</strong><strong>Super Cast</strong><strong> نسبت به نمونه های پخت پرسلن گردید اما در آلیاژ </strong><strong>Dam Cast </strong><strong> این کاهش معنادار نبود. میزان یون های آزاد شده در هر دو آلیاژ با افزایش تعداد پخت به صورت معناداری افزایش یافت؛ اما میان دو آلیاژ تفاوت، معنادار نبود</strong><strong>.</strong><strong> غلظت یون های آزاد شده آلیاژ </strong><strong>Super Cast</strong><strong> بیشتر از </strong><strong>Dam Cast</strong><strong> بود. با بررسی میکروسکوپی، نواحی کروژن بیشتری در سطح آلیاژ </strong><strong>Super Cast</strong><strong> مشاهده گردید.</strong><br /> <strong>نتیجه گیری:</strong><strong> پخت های مکرر تاثیر کمتری بر مقاومت به کروژن آلیاژ فاقد برلیوم </strong><strong>Dam Cast</strong><strong> نسبت به آلیاژ دارای برلیوم </strong><strong>Super Cast</strong><strong> داشته است. </strong>