Eenheid-in-veelheid as struktuurstramien in die poësie van T.T. Cloete, met klem op bundelbou

• Main Author: Bernardus J. Odendaal
• Format: Article
• Language: Afrikaans
• Published: AOSIS 2013-05-01
• Series: Literator
• Subjects: Cloete T.T.; Iconicity; Poetry
• Online Access: https://literator.org.za/index.php/literator/article/view/398

Vervlegte samehang of ikoniese ‘ko-kommunikatiwiteit’ is ’n uitstaande kenmerk van die twintigste-eeuse poësie, ook die digkuns van die Afrikaanse digter T.T. Cloete. Dié kenmerk, wat ook ’n dominante literêre leeskonvensie geword het, manifesteer nie slegs op mikro- en mesotekstuele vlakke nie, maar ook op die makrotekstuele (digbundel-) vlak. In Afrikaans is daar, gesien teen wat byvoorbeeld in Nederlands gebeur het, relatief lewendig en diepgaande geteoretiseer oor digbundelbou. Raidt se 1962-verhandeling en Strydom se 1976-proefskrif is twee bakens hiervan in die Afrikaanse literêre veld. T.T. Cloete het in hierdie teoretisringsproses klaarblyklik ’n bemiddelende rol gespeel. In hierdie artikel word die neerslag van ‘ko-kommunikatiwiteit’ op die mikro-, meso- en makrotekstuele vlakke van Cloete se eie digoeuvre oorsigtelik ondersoek. Dit word beskou as ’n digterlike verikonisering van die Godopenbarende, dinamiese samehang-in-verskeidenheidsfenomeen wat hy in kosmiese en aardse verskynsels waarneem. Klem val op die bundelboukenmerke in sy digoeuvre. Die gevolgtrekking word gemaak dat sy digoeuvre oorheersend ’n reeksaard aanneem en voorlopig in drie reekse van drie bundels elk manifesteer – maar wat, gesien as ’n geheel-in-drie-dele, ten slotte iets siklies vertoon vanweë die ‘verhaal’ wat daardeur vergestalt word.