اثربخشی آموزش مبتنی بر روایت‌درمانی بر معنا در زندگی و مولفه‌های آن در دختران دانشجو

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر روایت‌درمانی بر معنا در زندگی و مؤلفه‌های آن (وجود معنا و جستجوی معنا) در بین دانشجویان دختر دانشگاههای تهران بود. بدین منظور از طرح شبه‌آزمایشی پیش‌آزمون - پس‌آزمون - پیگیری با گروه گواه ناهم‌ارز استفاده شد. نمونه‌ شامل ۲۴ دانشجوی دختر ۱۸ تا ۳۰ ساله بود که با نمونه‌گیری...

Full description

Bibliographic Details
Main Authors: زهره خسروی, مائده ایمانی, افروز افشاری
Format: Article
Language:fas
Published: University of Isfahan 2020-05-01
Series:پژوهشنامه روانشناسی مثبت
Subjects:
Online Access:https://ppls.ui.ac.ir/article_25368_57601670d036283347399bfcdfceb67d.pdf
Description
Summary:هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر روایت‌درمانی بر معنا در زندگی و مؤلفه‌های آن (وجود معنا و جستجوی معنا) در بین دانشجویان دختر دانشگاههای تهران بود. بدین منظور از طرح شبه‌آزمایشی پیش‌آزمون - پس‌آزمون - پیگیری با گروه گواه ناهم‌ارز استفاده شد. نمونه‌ شامل ۲۴ دانشجوی دختر ۱۸ تا ۳۰ ساله بود که با نمونه‌گیری دردسترس، انتخاب و در گروههای مداخله و گواه جایگزین شدند. هر دو گروه‌ها در پیش‌آزمون با پرسشنامۀ معنا در زندگی استگر و همکاران ارزیابی شدند. سپس اعضای گروه مداخله در ۷ جلسۀ هفتگی روایت‌درمانی گروهی شرکت کردند. هر دو گروه، مجدد در پس‌آزمون و پیگیری 9 ماهه ارزیابی شدند. داده‌های حاصل با آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر تحلیل شدند و نشان دادند مداخلۀ روایت‌درمانی در مرحلۀ پس‌آزمون موجب افزایش معنادار وجود معنا در گروه مداخله به نسبت گروه گواه شده‌ است. این تفاوت در پیگیری، همچنان معنادار بود. در ارتباط با مؤلفۀ جستجوی معنای گروههای مداخله و گواه، در هیچ‌یک از مراحل ارزیابی، تفاوت معناداری نشان ندادند. نمرات کل معنا در زندگی گروهها‌ در پیش‌آزمون و پس‌آزمون تفاوت معناداری نداشتند؛ اما کاهش نمرات گروه گواه در مرحلۀ پیگیری، موجب تفاوت معناداری در این مقطع شد. از این یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت روایت‌درمانی در کوتاه‌مدت موجب افزایش مؤلفۀ وجود معنا می‌شود و در میان‌مدت فرد را نسبت به کاهش معنا در زندگی مصون می‌کند.
ISSN:2476-4248
2476-3705