| Summary: | Autor podejmuje próbę zidentyfikowania nowych typów nierówności szans
edukacyjnych u progu lat dwudziestych XXI wieku. Podstawowym założeniem artykułu jest
stwierdzenie, że trwająca bez przerwy zmiana społeczna stwarza nowe nierówności dotyczące
szans edukacyjnych, a dotychczasowe nierówności ulegają przeobrażeniom i mają znaczący
wpływ na edukację ustawiczną dorosłych. Autor stawia tezę, że kwestia wychowania młodzieży
jest obecnie sferą najbardziej zaniedbaną w systemie edukacji, a tym samym może stanowić
pierwotną przyczynę występowania nierówności edukacyjnych. Autor do nowych typów nierówności szans edukacyjnych zalicza m.in. wykluczenie cyfrowe czy brak umiejętności mądrego wykorzystywania nowych technologii. Zaznacza przy tym, że w dalszym ciągu mamy do czynienia z ewolucją dotychczas występujących zjawisk, takich jak złe warunki mieszkaniowe uczniów czy zbyt mała ilość czasu poświęcanego dzieciom przez rodziców. Autor w konkluzji stwierdza, że podstawowym problemem jest właściwa identyfikacja aktualnie występujących nierówności edukacyjnych, a przede wszystkim projekcja możliwych do wystąpienia nierówności edukacyjnych w przyszłości, które mają znaczenie w perspektywie kształcenia całożyciowego.
|
|---|
