بررسی شیوع اضافه وزن و چاقی در زنان نابارور و ارتباط آن با میزان موفقیت بارداری شیمیایی بعد از درمان‌های کمک باروری

• Main Authors: امیر الماسی حشیانی, مهدی سپیدارکیش, رضا عمانی سامانی
• Format: Article
• Language: fas
• Published: Mashhad University of Medical Sciences 2016-08-01
• Series: Majallah-i Zanān, Māmā̓ī va Nāzā̓ī-i Īrān
• Subjects: بارداری; درمان­های کمک باروری; شاخص توده بدنی; ناباروری
• Online Access: http://ijogi.mums.ac.ir/article_7704_a4926f7e16e9bf907ccabe3c687265ae.pdf
• ISSN: 1680-2993; 2008-2363

مقدمه: چاقی و اضافه وزن یکی از مشکلات مهم مرتبط با سلامتی در سراسر جهان است. چاقی می‌تواند در میزان موفقیت بارداری شیمیایی بعد از درمان‌های کمک باروری تأثیرگذار باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین شاخص توده بدنی با بارداری شیمیایی بعد از سیکل درمانی IVF و یا تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم در زنان نابارور در پژوهشگاه رویان انجام شد. روش‌کار: در این مطالعه هم‌گروهی گذشته‌نگر، تعداد 2983 زن نابارور مراجعه کننده به پژوهشگاه رویان در سال‌های 1391 تا 1393 مورد بررسی قرار گرفتند. متغیر مستقل شاخص توده بدنی و پیامد مورد نظر رخداد بارداری شیمیایی در زنان نابارور بود که با استفاده از سطح β-HCG تعیین شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری Stata (نسخه 13) انجام شد. میزان p‌ کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میانگین شاخص توده بدنی زنان نابارور شرکت‌کننده 31/4±07/26 کیلوگرم بر متر مربع بود و شیوع اضافه وزن و چاقی در زنان نابارور 99/56% به دست آمد. احتمال عدم موفقیت در بارداری شیمیایی در زنانی که چاقی کلاس دو داشتند، 69/2 برابر زنان با شاخص توده بدنی نرمال و احتمال عدم موفقیت در بارداری شیمیایی در زنانی که اضافه وزن داشتند، 28/1 برابر زنان با شاخص توده بدنی نرمال بود. نتیجه‌گیری: ارتباط معنی‌داری بین شاخص توده بدنی با میزان بارداری شیمیایی وجود دارد و احتمال موفقیت در بارداری شیمیایی در زنان دارای اضافه وزن و چاق، کمتر از زنان با شاخص توده بدنی نرمال است.