اثر زوال بر تغییرات آنتی‏اکسیدانت‏های آنزیمی و غیر آنزیمی و خصوصیات بیوشیمیایی بذرهای جو رقم والفجر

• Main Author: مراد شعبان
• Format: Article
• Language: fas
• Published: University of Guilan 2016-09-01
• Series: علوم و تحقیقات بذر ایران
• Subjects: آنتی اکسیدانت; پرولین; جو; کاتالاز; مالون‏دی‏آلدئید و هدایت الکتریکی
• Online Access: https://jms.guilan.ac.ir/article_2118_a38405fd45b043783d5caacedda92e36.pdf

این تحقیق به­منظور بررسی اثر طول مدت زوال تسریع­شده بر فعالیت آنتی‏اکسیدانت‏های آنزیمی و غیرآنزیمی و نیز خصوصیات بیوشیمیایی بذرهای جو در دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد در تابستان سال 1394 به­صورت کاملاً تصادفی با چهار تکرار انجام شد. فاکتور مورد مطالعه عبارت بود از طول مدت زوال تسریع­شده در 5 سطح شامل تیمار شاهد و زوال مصنوعی یک، دو، سه، چهار و پنج روزه. صفات اندازه‏گیری­شده شامل، درصد جوانه‏زنی، هدایت الکتریکی و بررسی فعالیت آنتی‏اکسیدانت‏های آنزیمی و غیر آنزیمی بودند. نتایج تجزیه واریانس داده‏ها نشان داد اثر زوال بر صفات درصد جوانه‏زنی بذور، هدایت الکتریکی، قندهای محلول، پروتئین محلول، پرولین، اسید آسکوربیک، آنزیم کاتالاز، پروکسیداز و آسکوربات پروکسیداز معنی‏دار بود. نتایج مقایسه میانگین نشان داد با افزایش تعداد روزهای زوال درصد جوانه‏زنی بذرهای جو کاهش و تولید مالون‏دی­آلدئید و پراکسید هیدروژن و هدایت الکتریکی محلول در برگیرنده بذور افزایش می‏یابد. تولید قندهای محلول و پروتئین محلول به­ترتیب تا سه و دو روز افزایش یافته و از آن به بعد کاهش پیدا کرد. محتوای پرولین با افزایش مدت زوال تا دو روز روند افزایشی داشته و از آن به بعد روند کاهشی به خود گرفت، ولی روند تولید اسید آسکوربیک در بذرهای زوال یافته با افزایش روزهای زوال کاهشی بود و تولید آن در تیمارهای زوال یک تا چهار روز بالاتر از تیمار شاهد بود. زوال سبب تغییر در میزان آنزیم‏های کاتالاز، پروکسیداز و آسکوربات پروکسیداز شد. با افزایش شدت زوال مصنوعی تا سه روز فعالیت آنزیم‏های کاتالاز و تا دور روز فعالیت آنزیم‏های پروکسیداز و آسکوربات پروکسیداز افزایش یافته و از آن به بعد روند فعالیت آن­ها کاهشی بود. شدت‏های پایین زوال مصنوعی نسبت به شدت‏های بالاتر خسارت کم­تری را به سیستم آنتی­اکسیدانی آنزیمی و غیر آنزیمی وارد نمود ولی با افزایش شدت زوال مصنوعی تا 5 روز تجمع گونه‏های فعال اکسیژن بر این سیستم‏های آنتی‏اکسیدانی غلبه نمود. در این شرایط خسارت به بذرها افزایش یافت که در نهایت منجر به کاهش قوه نامیه بذرها و کاهش درصد جوانه‏زنی آن­ها شد.